برداشتن دستها هنگام دعا

ممکن است بعضی خیال کنند که بلند کردن دستها رو به آسمان در وقت دعا لغو بوده و چرا انسان چنین کاری می کند .حضرت علی (ع) سر آن را چنین بیان می کند .
امام علی علیه السلام فرمودند : زمانی که یکی از شما از نماز فارغ گردید ، باید که بر دارد دو دست خود را به سوی آسمان و در دعا کوشا باشد .
سپس عبدالله بن سبا سوال کرد : یا امیرالمؤمنین مگر خدا در هر جا نیست ؟
فرمود : بله
دوباره پرسید : پس برای چه بنده دست های خود را به جانب بالا بر می کشد ؟
حضرت فرمودند : آیا نخواندی « وفی السماء رزقکم و ما توعدون »(آیه 22 ذاریات) پس از کجا روزی طلب می شود جز از جایگاهش ، موضع آن و آنچه خدا وعده داده است آسمان است .(بحار85 ص318).
کافری نیز خدمت امام صادق علیه السلام رسید ، در وقتی که آن حضرت در سخنان خود نفی مکان از خدا کرد و فرمود خداوند دارای مکان نیست ، آن کافر گفت : پس چه فرق است بین اینکه دستهای خود را به سوی آسمان بر می دارید و یا آنکه به حانب زمین بیاندازید ؟ آن حضرت فرمودند : این موضوع در علم و احاطه و قدرت خدا مساوی است ، ولکن خدای عز وجل اولیاء وبندگانش را فرمان داده : که دست های خود را به سوی آسمان به جانب عرش برداشته ، چون آنجا را معدن روزی قرار داده ما هم آنچه را که قرآن ثابت نموده است برقرار می سازیم .(بحار93 ص309).
این فراز از روایت که فرمود : « آنچه را که قرآن بر آن حکایت کند همان را می گوئیم » درس بزگی است برای همه شیعیان ، که خودسرانه مطلبی نگفته و بدون دلیل براهی نرفته و در برابر قرآن استقلال فکری نشان ندهند که بگویند این مطلب با عقل من سازش ندارد ، یا جامعه آن را نمی پذیرد . چنانکه دأب بعضی از روشنفکران غرب زده است ، بلکه بعد از آنکه حکمی و مطلبی از قرآن و روایات ثابت گردید ، بدون چون و چرا باید پذیرفت .و بی اطلاعی از اسرار و قصور فکری درباره آن ما را وسوسه نکند که نعوذ بالله آن رانپذیرفته و تسلیم آن نشده راه دیگری را برای خود انتخاب نمائیم ، که این عمل طریق مردان خدا و پیروان قرآن نیست و از اخلاق بی خبران بلکه بد بینان است .