پيام

ابوريحان دروني
87/3/21

+ سلامي با آهي سرد به دوست قديمي ام ، احسان عزيز مدتي بود از تو چيزها ديدم و شنيدم و تو را در اين فضاي مجازي در جاهائي يافتم که به سختي قلبم را آزرد و هرگاه خواستم به نوعي تو را متوجه اشتباهاتت کنم نتوانستم ، چرا که در گذشته به خاطر کينه هائي که از من به دل گرفته بودي و از برخورد تند و بدون تامل تو، فهميدم که خشم و کينه ،امان فکر کردن را از تو گرفته و گويا گوشهايت نمي شنوند به طوري که هر حرف و انتقاد مرا از روي دشمني و خصومت مي پنداشتي ، با اينکه گاهي من حرف هاي خودت را برايت بازگو مي کردم و بس . در صورتي که من از روي ارادت انتقاد مي نمودم و حس برادرانه و نه ضربه زدن به تو . شايد من هم بلد نبودم و تند برخورد کردم. به هر حال در اين ديدم که در اينجا برايت بنويسم و فقط بخاطر احساس وظيفه.