اوصاف زنان شايسته
1. اگر شوهر در زندگي يادآور خدا شد او را همراهي و اگر خدا را فراموش كرد، يادآور او شود و به او تذكر دهد.
2. در حفظ دين و تقوا و انجام وظايف الهي و اجتماعي، شوهرش را ياري كند.
3.كم خرج باشد و مهرش سنگين نباشد.
4. ودود و خوش زبان و مهربان باشد و مانند مادري مهربان از او پرستاري و محافظت كند.
5. ولود باشد. نازا و عقيم نباشد.
6. خانه را محل استراحت شوهر قرار دهد و هنگام بروز مشكلات و ناراحتيها دلداريش دهد.
7. از زحمات شوهر و چيزهايي كه به منزل مي آورد تشكر و قدرداني نمايد.
8. هيچگاه از شوهر چيزي را مطالبه نكند كه قدرت تهيه آن را ندارد.
9. هنگام خروج شوهر از منزل، خودش و اموال شوهرش را حفظ كند و هنگام ورود او، با خوشحالي به استقبال او برود.
10. در منزل و براي شوهرش آرايش كند و بهترين لباسها را بپوشد و برايش دلبري كند.
11. هنگام خروج از منزل سنگين و با وقار و بدون آرايش خارج شود و با مردان بيگانه گرم نگيرد و شوخي نكند.
12. در حضور شوهر از مردهاي ديگر تعريف و تمجيد نكند.
13. اگر مرتكب اشتباهي شد فوراً از شوهر عذر خواهي كند.
14. اسباب خوشنودي شوهر را فراهم كند و موجب خشم و عصبانيت شوهر نشود و اگر عصباني شد رضايت او را جلب كند.
15. اگر شوهر فرمان داد، اطاعت كند و اگر قسم خورد، باور كند و تكليف خود را انجام دهد.
16، اهل قناعت باشد تا در زندگي شوهر خود را به زحمت نيندازد.
17. چنانچه از شوهر كار ناروايي سرزد، عفو و اغماض نمايد.
18. خانه را لطيف، پاكيزه و زيبا و مرتب نگه دارد و در زندگي اقتصاد و ميانه روي را رعايت كند و از اسراف و تبذير و ولخرجي اجتناب كند. و در غذا پختن خوش سليقه و كاردان باشد. به سليقه شوهرش توجه كند.
19. در تغذيه، بهداشت و سلامت جسم و روح بچه ها كوشا باشد و در معالجه، درمان و پرستاري از آنها جديت نمايد.
20. امانتدار، راز نگه دار و راستگو باشد[7].
اوصاف مردان شايسته
1. ديندار باشد.
2. خوش اخلاق باشد.
3. عاقل، با تدبير، زرنگ و فعال است و خوب زن داري و بچه داري مي كند.
4. براي تأمين رفاه و آرايش خانواده اش كوشش مي كند و داراي صفات عالي بخشش و سخاوت است.
5. نظيف، پاكيزه و خوش لباس است.
6. در زندگي ميانه رو مقتصد است و پولهايش را بيهوده خرج نمي كند.
7. به همسرش احترام مي گذارد و از زحمات او قدرداني مي كند.
8. همسرش را بسيار دوست دارد و به او اظهار دوستي و محبت مي كند.
9. لغزشهاي همسرش را مي بخشد.
10. به زنان بيگانه نگاه نمي كند و از آنها تعريف و تمجيد نمي كند.
11. در كارهاي منزل به همسرش كمك مي كند.
12. عصباني نمي شود و اگر شد خشم خود را فرو مي برد و به همسرش آزار نمي رساند و ناسزا نمي گويد[8].
[1] . جواهر الكلام، محمد حسين نجفي، ج 29، ص39، دارالاحياء التراث العربي بيروت، چاپ هفتم.
[2] . فروع كافي، شيخ كليني، تصحيح علي اكبر غفاري، ج5، ص332، انتشارات اسلاميه تهران، 1391 قمري.
[3] . وسائل الشيعه، شيخ حر عاملي، تصحيح رباني شيرازي، ج14، ص54، انتشارات اسلاميه تهران، محرم 1384.
[4] . جوانان و انتخاب همسر، علي اكبر مظاهري، ص115، دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم، چاپ سوم.
[5] . وسائل الشيعه، شيخ حر عاملي، تصحيح رباني شيرازي، ج14، ص56، انتشارات اسلاميه تهران، محرم 1384.
[6] . بحارالانوار، محمد باقر مجلسي، ج103، ص237، انتشارات اسلاميه تهران.
[7] . ر.ك آئين همسر داري، آيت الله اميني انتشارات اسلامي.
[8] . ر.ك آئين همسرداري،آيت الله اميني، انتشارات اسلامي.
عباس آيينه چي - مرکز مطالعات و پژوهش هاي فرهنگي حوزه علميه