البته گاهى در گوشه و کنار چند نفرى دور هم جمع مى‏شدند و تلاوتى می کردند؛ اما این رشد روزافزون و این سیل عظیم توجه جوانان و بچه‏ها به قرآن، اصلاً مربوط به بعد از انقلاب است. به همین جهت، گاهى قبل از انقلاب بعضى از قراء به ایران مى‏آمدند؛ ولى کسى نمى‏فهمید که اینها چه وقت آمدند و چه زمانى رفتند! قبل از انقلاب «شیخ ابوالعینین» با دعوت اوقاف به مشهد آمده بود. من نوارهاى او را قبلاً زیاد شنیده بودم و دورادور از خواندن او خیلى خوشم مى‏آمد. ما با کسانى که او را دعوت کرده بودند، بکلى قطع رابطه کرده بودیم و با اینکه خیلى دوست مى‏داشتم صداى او را گوش کنم، اما اصلاً به مجالسى که درست کرده بودند، نرفتم. در مسجد گوهرشاد مشهد، در آن ایوان مقصوره جلسه اى درست کرده بودند و قرآن مى‏خواندند. آن کسانى که در آن‏جا نشسته بودند، گمان نمی کنم که به صد نفر مى‏رسیدند؛ همین‏طور دورتادور نشسته بودند و به تلاوت قرآن گوش می کردند. در آن موقع هوا سرد بود و مجتباى ما هم که کوچک بود، همراهم بود. چون نمى‏خواستم داخل جلسه بروم، ناگزیر در آن هواى سرد در غرفه بیرون نشستم تا صدایى را که پخش مى‏شد، بشنوم. آن زمان جمعیت حدود صد نفر بود؛ در حالى که حالا وقتى شماها در جایى وارد مى‏شوید، واقعاً همه شهر تکان مى‏خورد.

(نقل شده در دیدار جمعى از قاریان قرآن کریم 20/11/1369)