در جوانی هزاران آمال و آرزو در دل وجود دارد و در عام هم جا افتاده است که آرزو بر جوانان عیب نیست . بنابر این همه ما در دلمان آرزوهای زیادی داریم که نه می توانیم به راحتی به آن دست یابیم و نه می توانیم براحتی از آن دست بکشیم و برای محقق کردن آن ممکن است کارهای بسیاری انجام دهیم و حتی به اعمال عجیب و غریبی نیز دست بزنیم . آیا همه آرزوهای ما عقلانی هستند و می توان آن را بر اساس علم و منطق سنجید و یا همیشه به عنوان یک رؤیا از آن یاد می کنیم و هیچ وقت هم برای بدست آوردنش کوچکترین حرکتی انجام نمی دهیم ؟ به نظر می رسد بیشتر انتظار داریم تا بدون تلاش و زحمت به خیلی از آنها دست یابیم و منتظریم خودشان به سوی ما بیایند .
نظر شما در مورد جوان و آرزوهای جوانی چیست ؟
آرزوها بعضی احساسی و بعضی عقلانی هستند . بعضی از آرزوهایمان برای خود و بعضی از آنها برای دیگران است . بعضی نیز اظهار دارند که هیچ آرزویی ندارند !!!؟ بعضی نیز خواسته هایشان را به دعا تشبیه کرده اند و می گویند این دعای من است نه آرزو !؟
نظر شما دوست گرامی چیست . دعا و آروز چه تفاوتی با هم دارند ؟
امیر مؤمنان را رویگردان و شتابان دیدم. گفتم: به کجا مى روى، مولاى من؟
فرمود: «اى نوف! رهایم کن. آرزوهایم مرا به سوى محبوب کشانده است».گفتم: مولاى من! آرزوهایت چیست؟
فرمود: «آن که مورد آرزوست، آن را مى داند و از بیان آن براى دیگرى بى نیازم. در ادب ورزى بنده، همین بس که در نعمت ها و نیازهایش، جز پروردگارش را شریک نکند».گفتم: اى امیر مؤمنان! من از حرص و چشم داشتن بر آرزویى از آرزوهاى دنیا برخود بیمناکم.
به من فرمود: «چرا از نگهدار بیمناکان و پناه عارفان، بهره نمى گیرى؟».گفتم: مرا به آن، راهنمایى کن.
فرمود: «خداوند بلندمرتبه شکوهمند. آرزویت را به حُسن لطفش متّصل کن و با همه همّتت به او روى آور و از آنچه که در دلت فرود مى آید، روى برتاب و اگر آن را تأخیر انداخت، من بر تحقّق آن ضامنم.
به سوى خداى سبحان، از همگان جدا شو؛ چون او مى گوید:
به عزّت و جلالم سوگند که آرزوى هر امید بسته به غیر خودم را با ناامیدى به پایان خواهم برد و تن پوش خوارى در بین مردم به وى خواهم پوشاند و او را از نزدیکى ام دور خواهم ساخت و از ارتباط داشتن با خودم دور خواهم کرد و آن گاه که از غیر من چشم مى دارد، یادش را به فراموشى خواهم سپرد.
دانشنامه امیرالمومنین علیه السلام جلد9