السلام علیک یا امام رئوف علی بن موسی الرضا المرتضی و رحمة الله و برکاته
اگر لطف و کرم امام عزیزم را ندیده بودم ...
اگر مهر و محبت و بزرگواری ایشان را با تمام وجود حس نکرده بودم ...
با خود می گفتم آقا و مولایم نگاهی به انسانهای گنهکار و روسیاهی مثل من نمی کند .
اما معنای رئوف برای ثامن الائمه (ع) بسی بالاتر است از آنچه ما می پنداریم .
من که شرمسارم از این همه بی توجهی به اربابم .
یک هفته نزد آقا می روم و یک سال زندگی ام را بیمه می کنم ...
یک هفته از عشق مولا در دلم جای می دهم یک عمر خود را مدیون ایشان می کنم ...
یک لحظه چشم به گنبد طلا می دوزم و چشمم را از همه تاریکی ها پاک می کنم ...
یک لحظه دل را به ضریح مقدسش پیوند می دهم عمری دلبسته حرمش می شوم ...
نمی دانم چه سری است که هر بار زائر کویش می شوم عاشق تر می شوم ...
نمی دانم چه حکمتی است که غربت و تنهائی را به یک لحظه نگاه عاشقانه به گنبد طلایش می فروشم ...
کشور ما از دو گل دارد بهار
هم بهار و هم وقار و اعتبار
هر دو گل از باغ گل های رسول
هر دو گل از نسل زهرای بتول
آن یکی در شهر قم آن یکی در مشهد
نام او معصومه و آن یکی نامش رضا
سائلانش بی نیاز عالمند
جیره خوارانش امیر و حاتمند
از رضا غیر رئوفی کس ندید
دست لطفش ناز آهو را خرید